I’m Still Here

Het gezin van Rubens Paiva leidt een relatief comfortabel middenklasseleven, maar, gefrustreerd door het militaire regime dat Brazilië al zes jaar regeert, is hij betrokken geraakt bij verzetsactiviteiten. Wanneer Rubens door de geheime politie wordt gearresteerd, komt de familie Paiva plotseling zonder richting te staan. Na een korte periode in detentie probeert zijn vrouw Eunice haar vijf kinderen te ondersteunen en tegelijkertijd zoveel mogelijk informatie over de verdwijning van haar man te verzamelen. Maar na verloop van tijd vervaagt de hoop op Rubens’ terugkeer en wordt de familie geconfronteerd met drastische veranderingen in hun tot dan toe idyllische bestaan.

Walter Salles’ (Central Station, 1998; The Motorcycle Diaries, 2004) eerste speelfilm in twaalf jaar is een helaas uiterst actuele vertelling over het leven onder autoritair bewind. De filmmaker kende de familie Paiva van zijn jeugd en het gevoel van intimiteit dat hij overbrengt, samen met de authenticiteit die elke scène doordringt, neemt ons mee naar dit tijdperk en de details van het steeds precairder wordende bestaan van de familie. In het hart van het drama staat Eunice – adembenemend vertolkt door Fernanda Torres (en later door Torres’ eigen moeder, Fernanda Montenegro) – wiens vastberadenheid om de waarheid te achterhalen, wanneer gerechtigheid meedogenloos afwezig is, een daad van onmogelijk moedige rebellie is tegen de krachten van onderdrukking.

Rubens Paiva’s family enjoy a relatively comfortable middle-class life, but, exasperated with the military regime that has ruled Brazil for six years, he has become involved in resistance activities. When Rubens is detained by the secret police, the Paiva family suddenly find themselves rudderless. After a short spell in detention, his wife Eunice tries to support their five children while also gleaning whatever information she can about her husband’s disappearance. But as time passes, hope of Rubens’ return fades and the family is faced with drastic changes to their hitherto idyllic existence.

Walter Salles’ (Central Station, 1998; The Motorcycle Diaries, 2004) first narrative feature in twelve years is an all-too-timely account of life under authoritarian rule. The filmmaker knew the Paiva family in his youth and the sense of intimacy he conveys, along with the ring of authenticity that permeates every moment, immerses us in this era and the minutiae of the family’s increasingly precarious existence. At the drama’s heart is Eunice – stunningly portrayed by Fernanda Torres (and in later life by Torres’ own mother, Fernanda Montenegro) – whose steely determination to seek the truth, when justice is cruelly absent, is an act of impossibly brave rebellion against the forces of oppression.