Train To Busan

De bloedstollende zombiethriller Train to Busan (meer dan vijf miljoen bezoekers in Zuid-Korea en officiële selectie van het Cannes filmfestival) gaat over de gescheiden zakenman Seok-woo. Doordat hij altijd druk is met zijn werk heeft nooit tijd voor zijn dochter Su-an. Daarom besluit zij om in haar eentje de trein naar Busan te nemen om naar haar moeder te gaan, Seok-woo heeft geen andere optie dan met haar mee te gaan. Precies op het moment dat de trein vertrekt breekt een virus uit dat mensen in zombies verandert. Een geïnfecteerd meisje weet op het laatste moment in te stappen, waardoor ook in de trein niemand meer veilig is. Zullen Seok-woo en Su-an het overleven?

Train To Busan pulses with relentless locomotive momentum. As an allegory of class rebellion and moral polarization, it proves just as biting as Bong Joon-ho’s sci-fi dystopia Snowpiercer, while delivering even more unpretentious fun. Despite the vibrancy of genre cinema in Korea, you can count the country’s zombie films on the fingers of one hand…However, with a MERS epidemic sweeping South Korea in 2015 and soaring discontent with corruption and economic disparity, a zombie apocalypse serves as a potent allegory for the dog-eat-dog world. In “Seoul Station,” Yeon depicted a homeless enclave inside the central train station as the ground zero of a zombie outbreak. “Train to Busan” picks up where that film left off. While the anime’s excoriation of the police and army is softened in the live-action sequel, scenarios of humans and zombies precariously separated by carriages fittingly symbolize the dangerous gap between society’s haves and have-nots. Shooting in standard 1.85.1 instead of widescreen, the confined mise-en-scene nonetheless affords lenser Lee Hyung-deok plenty of room for nifty camerawork of stunts in unexpected nooks. Washrooms become thrilling battlegrounds and unlikely sanctuaries. An extended sequence in which the driver tries to switch trains is choreographed with the utmost suspense. Craft contributions are top-drawer, especially breakneck editing by Yang Jin-mo, who raises suspense to nearly unbearable levels. Music by Jang Young-gyu and sound effects by Choi Tae-young are both sparingly and effectively deployed for genuine shocks rather than false jolts.

This film is part of our program Korean Waves.