The Blair Witch Project

Het found footage-verhaal dateert van voor deze doorbraak op het Sundance Film Festival, maar geen enkele andere film heeft het zo effectief toegepast. Je moet helemaal terug naar Ruggero Deodato’s grimmige Cannibal Holocaust (1980) om de bron van de found footage film te vinden. (Wat op zich al een variatie is op de epistolaire horrorverhalen die Mary Shelley’s Frankenstein en Bram Stoker’s Dracula zo boeiend maken). Maar Daniel Myrick en Eduardo Sánchez tillen het naar nieuwe hoogten als ze vertellen wat sommigen destijds dachten dat een waar gebeurd verhaal was over een groep studentenfilmers die vermist raken op het platteland van Maryland terwijl ze het bestaan van de legendarische Blair Witch proberen te bewijzen. Met zijn korrelige, lo-fi beelden en briljante sound design heeft de film van Myrick en Sánchez een generatie kopieën geïnspireerd, maar geen enkele is erin geslaagd om de angstaanjagende, bloedstollende slotmomenten van deze film te evenaren.

The found footage narrative predates this Sundance Film Festival breakout hit by more than two decades, but no other film has employed it so effectively. You have to go all the way back to Ruggero Deodato’s grim Cannibal Holocaust (1980) to find the source of the found footage movie. (Which in itself is a variation on the epistolary horror narratives that make Mary Shelley’s Frankenstein and Bram Stoker’s Dracula so compelling.) But Daniel Myrick and Eduardo Sánchez take it to new heights as they tell what some at the time believed was a true tale of a group of student filmmakers who go missing in rural Maryland while attempting to prove the existence of the fabled Blair Witch. With its grainy, lo-fi imagery and brilliant sound design, Myrick and Sánchez’s film has inspired a generation of copycats, but none have managed to equal the terrifying, blood-chilling final moments of this film.