Robinson luiert rustig op de top van een klif van een afgelegen eiland, als hij in de verte ziet hoe een grote rubberboot omslaat in een torenhoge golf. Tientallen vluchtelingen uit Afrika, die onderweg waren naar Italië, worden opgeslokt door het water en spoelen om de beurt levenloos aan. Er is één overlevende, Robinson noemt hem Vrijdag. “I’m saving you,” zegt hij, “Hello savior,” antwoord Vrijdag. De conventionele verhaallijn wordt na het ontmoeten van Vrijdag al snel losgelaten om in een puur artistieke vorm te praten over actuele zaken, door middel van visuele poëzie en symboliek. The Island vertelt het verhaal over het individu Robinson die in eenzaamheid leeft op een verwoestende planeet en, beperkt door zijn eigen hypocrisie, op zoek is naar de zin van het leven. De hervertelling van Daniel Defoe’s klassieker combineert op een hele fantasierijke wijze levendige kleuren en een surrealistisch verhaal, om zo commentaar te geven op rassenverhoudingen, de benarde situatie van immigranten en de tragische ecologische toekomst van onze planeet.
Fancy watching a comical, surreal musical with Robinson Crusoe, about refugees on the Mediterranean Sea? Look no further! The switch of perspective, previously demonstrated by Romanian animator Anca Damian in L’extraordinaire voyage de Marona in 2018 – in which a dying dog reflects on his owners – also drives The Island. Here, Robinson Crusoe is not a desperate marooned sailor, but someone who voluntarily wiles away his days on an island. One day, Friday washes ashore – the sole survivor from a boat full of people trying to reach Italy. Criminals, border guards, and mermaids follow.
The result is not so much an indictment, as an absurd animation set to music which, in Damian’s own apt words, is a mix of The Little Prince, Robinson Crusoe, and Monty Python. The most bizarre scenes pass across the screen and merge together. In short, a film powered by wild free association, comic observation, and visual poetry.
