The Handmaiden

Met The Handmaiden (2016) transformeert Park Chan-wook Sarah Waters’ Victoriaanse roman Fingersmith in een zinderend, bedwelmend meesterwerk vol bedrog, verlangen en machtsdynamiek. In plaats van het 19e-eeuwse Engeland speelt het verhaal zich af in Korea tijdens de Japanse koloniale overheersing, een setting die niet alleen esthetisch rijk is, maar ook doordrenkt met onderdrukking en identiteitspolitiek. De film ontvouwt zich in een meedogenloos elegante structuur, waar perspectieven kantelen en waar waarheid en illusie door elkaar dansen, versterkt door Chung Chung-hoon’s weelderige cinematografie. Park’s kenmerkende stilering—even sensueel als gewelddadig—maakt de liefdesscènes tussen Sook-hee en Lady Hideko even intiem als revolutionair, een tederheid die contrasteert met de groteske machtsstructuren waarin zij gevangen zitten. The Handmaiden is geen conventioneel kostuumdrama, maar een schaamteloos subversieve wraakfantasie, een film die de blik van de kijker manipuleert terwijl hij de personages de autonomie geeft om hun eigen verhaal te herschrijven.

With The Handmaiden (2016), Park Chan-wook transforms Sarah Waters’ Victorian novel Fingersmith into a smoldering, intoxicating masterpiece of deception, desire, and power dynamics. Relocating the narrative to Korea under Japanese colonial rule, the film not only gains aesthetic richness but also layers of oppression and identity politics. It unfolds in a mercilessly elegant structure, where shifting perspectives blur the line between truth and illusion, heightened by Chung Chung-hoon’s lush cinematography. Park’s signature stylization—sensual as it is brutal—renders the love scenes between Sook-hee and Lady Hideko both tender and revolutionary, a stark contrast to the grotesque power structures that seek to confine them. The Handmaiden is no conventional period drama but a boldly subversive revenge fantasy, a film that manipulates the gaze of the viewer while granting its protagonists the agency to rewrite their own narrative.