The Exterminating Angel

Luis Buñuel’s *The Exterminating Angel* (1962) is een surrealistische en verontrustende verkenning van de afbraak van sociale orde. De film draait om een groep van hogere klasse gasten die, na een weelderig diner, op mysterieuze wijze niet in staat zijn de kamer te verlaten, ondanks het feit dat er geen fysieke obstakels zijn die hen tegenhouden. Naarmate de tijd verstrijkt, verdwijnt de façade van beschaving en komen de dierlijke instincten die onder de oppervlakte liggen naar boven. Door dit absurde scenario bekritiseert Buñuel de fragiliteit van sociale structuren en de schijn van fatsoen, waarbij hij donkere humor en surrealisme gebruikt om de chaos achter de façade van beschaving bloot te leggen.

Luis Buñuel’s The Exterminating Angel (1962) is a surreal and unsettling exploration of the breakdown of social order. The film centers on a group of upper-class guests who, after attending a lavish dinner party, inexplicably find themselves unable to leave the room, despite no physical barriers preventing them. As time passes, the veneer of civility erodes, revealing the animalistic instincts lurking beneath the surface. Through this absurd scenario, Buñuel critiques the fragility of social structures and the veneer of propriety, using dark humor and surrealism to expose the chaos hiding behind the façade of civilization.