Le Testament d’Orphée

In zijn laatste film roept Jean Cocteau op briljante wijze herinneringen op aan zijn vroegere triomfen, Blood of a Poet (1930) en Orpheus (1949). Cocteau zet zichzelf neer als een ouder wordende dichter die weet dat hij stervende is (en dat was hij ook); zijn grootste wens is om herboren te worden zodat hij in aanmerking komt voor hemelse onsterfelijkheid. De sterrencast bestaat uit Franse filmfavorieten als Jean-Pierre Léaud, Jean Marais en François Perier, samen met Hollywood Yul Brynner en vrienden en bewonderaars van Cocteau als Pablo Picasso, zanger Charles Aznavour en stierenvechter Luis Miguel Dominguen. Gezien Cocteau’s invloed op de Franse New Wave regisseurs van de jaren 1950 en 1960, is het helemaal toepasselijk dat de producent van Testament of Orpheus François Truffaut was.

In his final film, Jean Cocteau brilliantly evokes memories of his past triumphs, Blood of a Poet (1930) and Orpheus (1949). Cocteau casts himself as an aging poet who knows he is dying (as indeed he was); his greatest desire is to be reborn so that he can qualify for celestial immortality. The stellar cast includes such French film favorites as Jean-Pierre Léaud, Jean Marais, and François Perier, along with Hollywood’s Yul Brynner and such Cocteau friends and admirers as Pablo Picasso, singer Charles Aznavour, and bullfighter Luis Miguel Dominguen. Given the influence Cocteau’s influence over the French New Wave directors of the 1950s and 1960s, it is altogether appropriate that the producer of Testament of Orpheus was François Truffaut.