Daughters Of The Dust

Julie Dashs verrukkelijke visie op zwarte vrouwelijkheid en verdwijnende levenswijzen in het Zuiden rond de eeuwwisseling was de eerste film geregisseerd door een Afro-Amerikaanse vrouw die op grote schaal werd uitgebracht. In 1902 worstelt een multigenerationele familie in de Gullah-gemeenschap op de Sea Islands bij South Carolina – voormalige West-Afrikaanse slaven die veel van de Yoruba-tradities van hun voorouders hebben voortgezet – met het behoud van hun culturele erfgoed en folklore terwijl ze een migratie naar het vasteland overwegen, nog verder van hun wortels. Overspoeld met prachtige poëtische, zonovergoten beelden die tegelijk dromerig en precies zijn, smeedt DAUGHTERS OF THE DUST een radicaal nieuwe beeldtaal die geworteld is in zwarte vrouwelijkheid en de rituelen van de Gullah-cultuur.

Julie Dash’s rapturous vision of black womanhood and vanishing ways of life in the turn-of-the-century South was the first film directed by an African American woman to receive a wide release. In 1902, a multigenerational family in the Gullah community on the Sea Islands off of South Carolina—former West African slaves who carried on many of their ancestors’ Yoruba traditions—struggle to maintain their cultural heritage and folklore while contemplating a migration to the mainland, even further from their roots. Awash in gorgeously poetic, sun-dappled images at once dreamlike and precise, DAUGHTERS OF THE DUST forges a radical new visual language rooted in black femininity and the rituals of Gullah culture.