Antichrist

Lars von Trier schokte de filmwereld toen hij Antichrist in première liet gaan op het filmfestival van Cannes in 2009. In dit grafische psychodrama keren een door verdriet geteisterde man en vrouw – een verzengende Willem Dafoe en Charlotte Gainsbourg, winnares van de beste actrice in Cannes – terug naar hun hut diep in het bos na de dood van hun zoontje, waar ze terreur en geweld ondervinden van de natuur en uiteindelijk van elkaar. Maar dit meest confronterende werk tot nu toe van een van de meest controversiële kunstenaars van de hedendaagse cinema is niet zomaar een provocatie. Het is een visueel sublieme, emotioneel verwoestende reis naar de donkerste hoeken van de bezeten menselijke geest; een verontrustende strijd tussen de seksen waarin rationele psychologie het opneemt tegen eeuwenoud bijgeloof; en een uiterst effectieve horrorfilm.

Lars von Trier shook up the film world when he premiered Antichrist at the 2009 Cannes Film Festival. In this graphic psychodrama, a grief-stricken man and woman—a searing Willem Dafoe and Cannes best actress winner Charlotte Gainsbourg—retreat to their cabin deep in the woods after the accidental death of their infant son, only to find terror and violence at the hands of nature and, ultimately, each other. But this most confrontational work yet from one of contemporary cinema’s most controversial artists is no mere provocation. It is a visually sublime, emotionally ravaging journey to the darkest corners of the possessed human mind; a disturbing battle of the sexes that pits rational psychology against age-old superstition; and a profoundly effective horror film.